Afgelopen vrijdag was kreeg Oscar zijn catheterisatie vanwege zijn linker vernauwde longslagader. Een symptoom dat kindjes met Alagille kunnen hebben. Via de lies gingen ze naar het hart om de vernauwing nader te bestuderen en een meting te doen. Gelukkig bleek toen de vernauwing erg mee te vallen en was het niet nodig om in te grijpen met stands en oprekking. Lees hier al onze belevenissen.
Een half jaar geleden waren bij de cardioloog om te kijken of Oscars vernauwing erger was geworden. De vernauwing op de echo was toen dusdanig dat de cardiologen nader onderzoek wilden doen. En indien nodig gelijk na het onderzoek een stand plaatsen of de ader oprekken. Zodat de doorstroming in het hard beter zou gaan.
Vorige week was het dan zover. Woensdag om 16 uur ging Janne met Oscar naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Donderdag om 11 uur mochten we ons melden op de verpleegafdeling. Na de intake en medisch onderzoek door de artsen (Oscar was wat verkouden, maar operatie mocht wel doorgaan) waren we al vrij snel aan de beurt. Janne ging mee tot de narcose van Oscar. Hij moest lachen en hij ging best snel in slaap. Alleen daarna had hij nog wat stuiptrekkingen die er minder leuk uitzagen. Toen was het wachten geblazen. Buiten een rondje. Gelukkig maakten we ons niet al te veel zorgen. We hadden vertrouwen in de artsen.
Na 2 uur werd ik gebeld en ging ik naar de uitslaapkamer. Oscartje was aan het jammer en vond de toeters en bellen aan zijn lichaam (bloeddrukmeter, stickers op zijn borst, infuus aan zijn voet, rood zuurstoflampje aan zijn teen vastgeplakt, drukverband op zijn lies) allemaal maar niks. Gelukkig toen ik er was was hij langzaam aan wat rustiger. En een flesje melk maakt ook veel goed.
Terug op de verpleegafdeling moest Oscar bedrust houden. Kon ook niet anders ivm toeters en bellen. Gelukkig kon hij zich goed vermaken met boekje lezen en buurman en buurman kijken. Je hangt er natuurlijk maar wat rond. En van rondhangen kun je doodop worden gek genoeg. Toen kwam de cardioloog verhaal doen.
Hij zei dat de vernauwing erg was meegevallen. Minder dan dat ze op basis van de echo hadden verwacht. Ze deden via dat slangetje dat via lies in het hart kwam een meting hoe snel het bloed van de hartkamer naar de rest van het hart stroomde. Er was in de linker longslagader wel wat turbulentie, maar die was niet groot genoeg om chirurgisch in te grijpen. De cardioloog had geen ‘machtiging’ om dat te doen. Beter dat hij 1 patiënt niet hoeft te behandelen, dan dat hij iemand niet behandelt die het wel nodig heeft. Goede nieuws was ook dat ze via het hartonderzoek konden kijken of er in het gebied achter de longslagaders ook nog vernauwingen zouden zitten. Dit komt bij Alagille voor en die vernauwingen zijn ellendig. Oprekken is dan meestal niet voldoende. En de stents die ze ervoor gebruiken hebben mesjes omdat er anders het risico is dat ze loslaten. Anyway, we mogen onze handen dichtknijpen dat Oscar niet de typische Alagille-vernauwingen heeft. We waren erg opgelucht.
Wat een meevaller. Oscartje is geen hartpatiënt. En hoeft dus na zo’n catheterisatie geen aspirine en evt andere medicijnen te slikken. Het kan zijn dat het gedeelte in de ader met de vernauwing niet meegroeit met de rest van de ader. De kans hierop is klein. Ze zullen dit wel in de gaten houden.
Om 18 uur kreeg Oscar zijn eten, wat er goed in ging. Niet gek, hij moest tot 12 uur nuchter blijven, dus hij had vast trek. Om 19.30 ging hij slapen. Janne overnachtte naast hem op een stretcher. Ik ging naar huis. Janne is veel stressbestendiger en ik loop daar in het ziekenhuis maar te spasten om kleine dingetjes. Om 23 uur deed de zuster het drukverband van Oscartje af. Die jongen sliep toen gewoon door. Op vrijdag werd Oscartje ontslagen en gingen we weer lekker naar huis. Oscartje was inmiddels alweer lekker zijn levendige zelf.
Hoewel het natuurlijk veel gedoe was om (lijkt het) niks, zijn we opgelucht dat we niet hoeven te prakkiseren of hij misschien toch iets met zijn hart heeft. Bedankt cardiologen voor jullie goede zorgen!